บทความภาพประทับใจ ภาพที่ 1

ชีวิตคนเรามีวัฏจักรของชีวิต คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ชีวิตแรกเกิดที่เกิดขึ้นมาเปรียบเสมือนผ้าขาวบริสุทธิ์ รอผู้ใหญ่แต่งแต้ม พ่อแม่คอยประคับประคอง ป้อนน้ำป้อนข้าว ดูแลรักษาเป็นอย่างดี คอยดูแลฟูมฟัก ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ครั้นพอโตขึ้น มีวิชามีความรู้ มีกระบวนการคิดเอง ใช้ชีวิตด้วยตนเอง บางคนลืมพ่อแม่ ไม่เลี้ยงดูพ่อแม่เวลาท่านเจ็บไข้ได้ป่วยหรือแก่เฒ่า พ่อแม่เราก็จะกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ไม่ต่างอะไรจากเมื่อครั้งที่เคยดูแลเราตอนยังเด็ก เราต้องมาคอยป้อนน้ำป้อนข้าว คอยดูแลฟูมฟัก ภาพนี้เป็นภาพพ่อของข้าพเจ้า ซึ่งป่วยเป็นโรคมะเร็งตับ ไม่สามารถเดินได้ ท่านก็ไม่ต่างอะไรจากเด็กคนหนึ่งที่ต้องคอยป้อนน้ำป้อนข้าว ก็เหมือนกลับไปเหมือนเด็กอีกครั้ง ครั้นพอจะกินน้ำก็สำลัก เมื่อสำลักแล้วก็จะไอ น่าสงสารมาก ข้าพเจ้าจึงไปซื้อขวดนมให้ท่าน เพื่อที่จะได้ดูดแล้วไม่สำลัก ซึ่งก็ได้ผล จึงแอบถ่ายรูปนี้ไว้ ตอนนี้ท่านจากไปแล้ว 1 ปีกว่า แต่เมื่อข้าพเจ้ามองภาพนี้ทีไรก็อดประทับใจและนึกหัวเราะอยู่ในใจไม่ได้ ภาพนี้จึงเป็นภาพที่ข้าพเจ้าประทับใจ และขอฝากให้กับลูกทุกคนว่าก่อนที่ท่านจะเติบใหญ่ พ่อแม่ทุกคนต้องผ่านการทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลท่านทุกคน พ่อแม่ท่านอาจจะไม่ได้นอนทั้งคืน ต้องคอยดูแลท่าน แล้วทำไมท่านจะดูแลพ่อแม่ไม่ได้ พ่อแม่มีบุญคุณกับเราเหลือสุดคนา ตอนนี้ข้าพเจ้าก็กลับมานั่งคิด ตอนพ่อของข้าพเจ้าป่วย ข้าพเจ้าก็อาจจะดูแลยังไม่ได้เท่าที่ควร มาวันนี้ท่านจากไปมันก็สายไปเสียแล้ว จึงขอฝากทุกท่านให้ทำวันนี้กับพ่อและแม่อย่างดีที่สุด พ่อแม่คือพระพรหมของลูก ทำบุญกับพ่อแม่เจริญที่สุด ได้บุญที่สุด จึงขอฝากให้ทุกคนรักและดูแลพ่อแม่ของท่านให้เป็นอย่างดี ความดีที่ท่านดูแลพ่อแม่จะส่งผลให้ท่านได้รับแต่สิ่งดี ๆ มีชีวิตที่เจริญก้าวหน้าต่อไป ....